Hotele ibis Poznań oferują nocleg w Poznaniu w rozsądnej cenie. Sprawdź wyjątkową ofertę i ciesz się wygodą i dobrym dojazdem. ibis Poznań Stare Miasto Przedmiotem zamówienia jest realizacja zadania inwestycyjnego pn.: „Budowa budynku dla Sądu Apelacyjnego w Poznaniu i XII Wydziału Gospodarczego Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w Poznaniu, przy ul. St. Hejmowskiego 3”. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Poznań - Stare Miasto w Poznaniu ZBIGNIEW GŁOWACKI Kancelaria Komornicza nr IV. ul. Ratajczaka 26/3, 61-815 Poznań Zobacz 85 ogłoszeń o domy na sprzedaż w Umultowo, Stare Miasto, Poznań, wielkopolskie. Sprawdź na Otodom.pl! Sąd upadłościowy Olsztyn. Sąd Rejonowy w Olsztynie. V Wydział Gospodarczy; Sekcja do spaw upadłościowych i restrukturyzacyjnych. ul. Dworcowa 3, 10-413 Olsztyn. Kontakt: tel: 89 5230 280/283/284; e-mail: Vgospodarczy@olsztyn.sr.gov.pl. Rada osiedla Stare Miasto w Poznaniu złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na uchwałę Rady Miasta Poznania w sprawie nadania imienia Marii i Lecha Kaczyńskich skwerowi na JPGpk. Stolica Wielkopolski to jedno z częściej odwiedzanych polskich miast. Historyczne i kulturalne tradycje co roku przyciągają tu licznych zwiedzających. Najlepiej pójść w ich ślady i na własnej skórze przekonać się co współczesny Poznań ma nam do zaoferowania. Pochodzenie nazwy Najprawdopodobniej nazwa miasta wywodzi się od imienia wodza bądź założyciela grodu. Być może miał on na imię Poznan, a może dzisiejsza nazwa to skrót od Poznamira. Zamek Cesarski w Poznaniu Poznańska karta turystyczna [aktualizacja sierpień 2018] Poznań posiada ofertę dla turystów chcących zaoszczędzić na zwiedzaniu miasta - jest nią Poznańska Karta Turystyczna umożliwiająca, w zależności od wykupionego pakietu, bezpłatne przejazdy komunikacją, wstęp do muzeów i zniżki w restauracjach. Kartę można zakupić przez Internet, w punktach IT i w niektórych placówkach w mieście (m. in. Muzeum Narodowe). Jej koszt przedstawia się następująco: 1-dniowa z bezpłatną komunikacją - 49 zł normalna, 35 zł ulgowa 1-dniowa bez komunikacji - 44 zł normalna, 30 zł ulgowa 2-dniowa z bezpłatną komunikacją - 65 zł normalna, 49 zł ulgowa 2-dniowa bez komunikacji - 55 zł normalna, 40 zł ulgowa 3-dniowa z bezpłatną komunikacją - 79 zł normalna, 59 zł ulgowa 3-dniowa bez komunikacji - 65 zł normalna, 48 zł ulgowa Stary Browar w Poznaniu Poznań - poruszanie się po mieście Wiele interesujących obiektów na terenie Poznania położonych jest poza ścisłym centrum. Możemy do nich dotrzeć dzięki liniom tramwajowym i autobusowym (do poznańskiego MPK należy także kolejka Maltanka). Bilety kupimy w biletomatach, kioskach, za pomocą aplikacji tPortmonetka, na stronie , w punktach obsługi klienta ZTM i u kierowców linii podmiejskich i nocnych (sprzedaży biletów nie prowadzą kierowcy linii dziennych!). Za bilet kartonikowe zapłacimy (Strefy ABC): 40 minutowy - 4,6 zł (normalny), 2,3 zł (ulgowy) 24-godzinny - 13,6 (normalny), 6,8 (ulgowy) 48-godzinny - 21,00 zł (normalny), 10,50 zł (ulgowy) 72-godzinny - 27,00 zł (normalny), 13,50 zł (ulgowy) 7-dobowy - 47 zł (normalny), 23,50 zł (ulgowy) Poznański ZTM wprowadził również specjalną Kartę PEKA (Poznańska Elektroniczna Karta Aglomeracyjna) z zupełnie innym systemem naliczania opłat za przejazdy, uzależnionym od liczby przystanków, a nie czasu podróży. Szczegóły znajdziemy na oficjalnej stronie spółki Poznań Zamek Królewski (Zamek Przemysła) Zwiedzanie Poznania Stare Miasto Uznany za pomnik historii obszar, ograniczony linią dawnych murów miejskich, zachował bodaj najwięcej obiektów zabytkowych na terenie miasta. Zwiedzanie najlepiej rozpocząć od Starego Rynku, na którym wyróżnia się renesansowy Ratusz. To jedna z najpiękniejszy budowli w tym stylu jakie wzniesiono na terenie naszego kraju. Ściany poznańskiego ratusza pokrywają liczne malowidła i inskrypcje, ale turyści najliczniej przybywają tu w samo południe, kiedy to na wieży pojawiają się figurki dwóch koziołków bodących się rogami. Warto uważnie przyjrzeć się tutejszym kamienicom reprezentującym różne style architektoniczne, a także zatrzymać choćby na chwile przy jednej z fontann (Prozerpiny, Apolla, Neptuna, Marsa). Na Starym Mieście przetrwało również kilka zabytkowych kościołów, z których za najcenniejszy uważa się Farę (Bazylika Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny, Klasztorna 11). Świątynia olśniewa barokowym wnętrzem, malowidłami iluzjonistycznymi i bogatym ołtarzem z obrazem św. Stanisława wskrzeszającym rycerza Piotrowina. Wnętrze Fary poznańskiej Inny ciekawy kościół znajduje się przy ul. Żydowskiej 34, powstał on w dawnej… kamienicy! Jego historia związana jest z legendą o profanacji hostii, dokonanej przez poznańskich Żydów (podobnie rzecz się ma z gotyckim kościołem Bożego Ciała w Poznaniu przy ulicy Strzeleckiej 40). Inne zabytki sakralne Starego Miasta to: najstarszy z istniejących czyli kościół podominikański (Szewska 18), kościół św. Antoniego Padewskiego (Franciszkańska 2) oraz kościół Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych (Wroniecka 9). W XXI wieku odbudowano zburzony Zamek Królewski zwany również Zamkiem Przemysła. Wzorowana na powojennych próbach rekonstrukcji bryła budzi jednak kontrowersje wśród mieszkańców. Obiekt znajduje się przy ul. Góra Przemysła 1, otwarty jest we wszystkie dni tygodnia poza poniedziałkami). [aktualizacja sierpień 2018] Ratusz w Poznaniu Plac Cyryla Ratajskiego i okolice Pomiędzy średniowiecznym centrum a otoczonym XIX-wiecznymi kamienicami placem Ratajskiego znajdują się jedne z dwóch najważniejszych instytucji kulturalnych miasta: Biblioteka Raczyńskich i Muzeum Narodowe. Ufundowana przez hrabiego Edwarda Raczyńskiego najstarsza biblioteka publiczna na ziemiach zaborów pruskich, mimo niepowetowanych strat z czasów II wojny światowej nadal odgrywa istotną rolę w kulturalnym krajobrazie miasta. Placówka posiada obecnie dwa gmachy, stary neoklasycystyczny i nowy wybudowany w XXI wieku (plac Wolności 19, nowy gmach znajduje się za starą siedzibą). Tymczasem Muzeum Narodowe w Poznaniu to punkt obowiązkowy dla wszystkich miłośników sztuki - znajdziemy tu obraz Moneta, Sofonisby, Malczewskiego, Wyspiańskiego, ale też dzieła artystów starożytnych i średniowiecznych. Wejście znajduje się przy Alejach Marcinkowskiego 9, bilety kosztują: 12 zł normalne, 8 złotych ulgowe, placówka jest nieczynna w poniedziałki. [aktualizacja sierpień 2018] Poznań, Muzeum Narodowe - portrety trumienne Sprawdź też osobny artykuł: Muzeum narodowe w Poznaniu - Galeria Malarstwa i Rzeźby. Kilkaset metrów dalej przy ulicy Święty Marcin 80/82 widać monumentalną bryłę Zamku Cesarskiego, wzniesionego na początku XX wieku celem podkreślenia niemieckiej dominacji w Wielkopolsce. Dziś działa tutaj kino i centrum kultury oraz Muzeum Powstania Poznańskiego – Czerwiec 1956 (Bilet normalny 8 zł, bilet ulgowy 5 zł ; otwarte wtorek-sobota 10-17, w niedziele i w sezonie zimowym o godzinę krócej [aktualizacja sierpień 2018]). W pobliskim Parku Adama Mickiewicza zobaczymy słynny Pomnik Ofiar Czerwca 1956, a kilkaset metrów dalej na zachód (za linią torów kolejowych) zwiedzimy poznańską Palmiarnię (Matejki 18 ; godziny otwarcia od 9 do 17, poza sezonem od 9 do 16 ; ceny biletów 10 zł normalny, 7 złotych ulgowy [aktualizacja sierpień 2018]) i Stare ZOO (ul. Zwierzyniecka 19, wstęp płatny do pawilonu zwierząt zmiennocieplnych 8 zł bilet normalny, 6 zł bilet ulgowy ; godziny otwarcia uzależnione od miesiąca, aktualne informacje znajdziemy na oficjalnej stronie www [aktualizacja sierpień 2018]). Pomiędzy Dworcem Głównym, a Palmiarnią rozciąga się obszar Międzynarodowych Targów Poznańskich (kilka ciekawych zabytków techniki jak np. Pawilon Iglica na MTP czy Hala Reprezentacyjna) gdzie co roku odbywają się liczne imprezy handlowe, targi czy pokazy. Stary Browar Wizyta w Poznaniu nie będzie pełna bez, chociażby pobieżnego, obejrzenia Starego Browaru. W XIX i XX wieku działał tu browar założony przez Ambrosiusa Huggera. W latach 90. kupiła go Grażyna Kulczyk i zdecydowała o przeistoczeniu zabytkowych zabudowań w obiekt łączący funkcje centrum handlowego i galerii sztuki. Dziś działa tu ponad 200 sklepów i restauracji, a na terenie Starego Browaru wystawiono kilkanaście rzeźb i instalacji artystycznych (w tym dzieła słynnego Igora Mitoraja). Całość położona jest u zbiegu ulicy Półwiejskiej i Kościuszki. Stary Browar w Poznaniu Ostrów Tumski Na wschód od centrum miasta znajduje się jedyna zachowana z poznańskich wysp czyli Ostrów Tumski. To tutaj mieścił się najprawdopodobniej stołeczny gród Mieszka I i być może w tym miejscu odbył się tzw. chrzest Polski. Później wyspa należała do biskupów, a w czasach pruskich została włączona w ciąg nowoczesnych fortyfikacji miejskich. Najbardziej okazała budowla na tym obszarze to bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła (Ostrów Tumski 17). Tutaj wybudowano jeden z najstarszych kościołów w Polsce (obecnie istniejąca świątynia reprezentuje styl gotycki). We wnętrzu warto zwrócić uwagę na tzw. Złotą Kaplicę, której wystrój pochodzi z XIX wieku (tu według tradycji pochowano Mieszka I i Bolesława Chrobrego). Z innych ciekawych zabytków w katedrze zobaczymy gotycki ołtarz (prezbiterium), kilka portretów trumiennych, kopię tzw. "miecza świętego Piotra" oraz zabytkowe nagrobki duchownych i możnych. Warto zobaczyć też Akademię Lubrańskiego czyli budynek wyższej szkoły ufundowanej tu w XVI wieku przez poznańskiego biskupa. Obecnie mieści się w nim Muzeum Archidiecezjalne (otwarte od wtorku do soboty, bilety normalny 10 złotych, ulgowy 7 złotych [aktualizacja sierpień 2018]). W pobliżu widzimy nowoczesny gmach Rezerwatu Archeologicznego Genius Loci (wstęp 6 złotych bilet normalny, 4 złote ulgowy, godziny otwarcia: link [aktualizacja sierpień 2018]). Na wyspie warto jeszcze odwiedzić gotycki Kościół Najświętszej Marii Panny (Ostrów Tumski 17). Śródka Położona na wschód od Ostrowa Tumskiego dzielnica Śródka to jedna z najstarszych części Poznania. Związana początkowo z piastowskim grodem miała stać się niezależnym miastem, ale wobec kolejnej lokacji (dokonanej przez książąt Przemysła i Bolesława), utraciła swe znaczenie. Dziś wejście do dzielnicy od strony rzeki otwiera nowoczesna Brama Poznania czyli centrum turystyczne z tarasem widokowym i multimedialną ekspozycją (otwarte od wtorku do piątku od 9 do 18, od soboty do niedzieli od 10 do 19, nieczynne w poniedziałek ; bilet normalny 18 zł, bilet ulgowy 12 zł [aktualizacja sierpień 2018]). Pamiątką po czasach dawnej świetności jest kościół św. Małgorzaty (rynek Śródecki) - gotycki ze sklepieniem gwiaździstym i barokowym wyposażeniem. Inny zabytkowy obiekt to zabudowania dawnego klasztoru filipinów (Filipińska 4, dziś mieści się tu Szkoła Katedralna). Fontanna Prozerpiny - Stare Miasto w Poznaniu Park Cytadela Dla miłośników spacerów po terenach zielonych cytadela to obowiązkowy punkt wycieczki do stolicy Wielkopolski. Na początku XIX wieku Prusacy postanowili otoczyć miasto pierścieniem umocnień, które następnie przekształcono w forty. Cytadela była jednym z najważniejszych punktów obrony miasta. Dziś dawny fort został przekształcony w piękny park, ale pomiędzy jego alejkami dostrzeżemy zachowane konstrukcje militarne (m. in. rawelin). Z wartych odwiedzenia obiektów na terenie Parku Cytadela wymienić należy: zabytkowe cmentarze (Cmentarz Garnizonowy z grobami powstańców styczniowych i wielkopolskich, Cmentarz Bohaterów Polskich, Cmentarz Wspólnoty Brytyjskiej, Niemiecki Cmentarz Honorowy, Cmentarz Prawosławny, Cmentarz Żołnierzy Radzieckich), Pomnik Bohaterów, Amfiteatr, rosarium oraz poruszającą rzeźbę Magdaleny Abakanowicz "Nierozpoznani". Wielu turystów odwiedza Muzeum Uzbrojenia (Aleja Armii Poznań, bilety wstępu 10 zł normalny, 5 zł ulgowy, godziny otwarcia w sezonie zimowym i we wszystkie niedziele od 10 do 16, w pozostałe dni i miesiące od 10 do 17 [aktualizacja sierpień 2018]) oraz Muzeum Armii Poznań (Mała Śluza, bilety wstępu 8 zł normalny, 5 zł ulgowy, godziny otwarcia w sezonie zimowym i we wszystkie niedziele od 10 do 16, w pozostałe dni i miesiące od 10 do 17 [aktualizacja sierpień 2018]). Malta i Nowe ZOO Malta to poznańskie tereny wypoczynkowe - nad sztuczne Jezioro Maltańskie ściąga w ciepłe dni wielu mieszkańców miasta. Po obszarze Malty kursuje kolejka nazywana Maltanką (bilet na jeden przejazd 6 złotych, bilet ulgowy 4 złote ; godziny i daty kursów można sprawdzić tutaj: link [aktualizacja sierpień 2018]). W latach 70. przy ulicy Krańcowej 81 otwarto Nowe ZOO (stary obiekt znajdował się w centrum miasta i nie mógł być rozbudowywany). Ogród Zoologiczny przeszedł gruntowną przebudowę w XXI wieku i dziś na jego terenie mieszczą się m. in. słoniarnia, motylarnia, wybieg dla niedźwiedzi, insektarium oraz resztki pruskiego fortu III. Bilety wstępu do ZOO kosztują: normalny 18 zł, ulgowy 10 zł, w weekendy normalny 24 zł, ulgowy 12 zł, w sezonie zimowym 10 złotych. [aktualizacja sierpień 2018] W 2011 roku otwarto tu tzw. Termy Maltańskie uznawane za największy obiekt sportowy-rekreacyjny w kraju. W jego skład wchodzi m. in. basen olimpijski, basen do skoków, sale konferencyjne, basen solankowy, baseny geotermalne, basen dla dzieci itp. Ceny wstępów uzależnione są od rozrywek z jakich zechcemy skorzystać (baseny, SPA, Aqupark) i można je znaleźć na oficjalnej stronie obiektu. Dzień świętego Marcina Każdego roku poznaniacy hucznie świętują 11 listopada czyli wspomnienie świętego Marcina. Ulicą Święty Marcin przechodzi barwny korowód z platformami. Jego uczestnicy wyruszają spod gotyckiego kościoła św. Marcina do Zamku Cesarskiego, a tradycja ta ma swoje korzenie w średniowieczu. W Poznaniu wypieka się również rogale świętomarcińskie (z ciasta półfrancuskiego, z nadzieniem z białego maku, rodzynek i orzechów). Tego przysmaku można spróbować przez cały rok (do kupienia w cukierniach, a nawet w restauracjach i pubach). Od kilku lat w centrum działa również Rogalowe Muzeum Poznania (wejście od Klasztornej 23) prezentujące historię i metodę wypieku tych smakołyków (koszt biletów uzależniony jest od rodzaju pokazu, godziny otwarcia i dokładne informacje na temat wstępu na oficjalnej stronie placówki: link. Inne Z innych interesujących obiektów i placówek wymienić należy prywatną galerię Sztuki Dalineum z kolekcją dzieł sztuki Salvadora Dali (ul. Wielka 24, bilety 20 zł normalny, 15 zł ulgowy ; otwarte codziennie od 10 do 20 [aktualizacja sierpień 2018]). Poza centrum znajduje się Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (Dąbrowskiego 165, wstęp wolny [aktualizacja sierpień 2018]). Na obrzeżach miasta warto zwiedzić chociażby Rezerwat przyrody Meteoryt Morasko obejmujący kratery powstałe po uderzeniach meteorytów. Ratusz w Poznaniu Na co uważać w Poznaniu? Poznań jest bezpiecznym miastem, ale rzecz jasna posiada dzielnice, w których łatwiej niż gdzieś indziej mogą nas spotkać nieprzyjemności. Złą sławą cieszą tutejsze Jeżyce (ale według statystyk przestępczość nie jest tu aż tak wysoka jak przed kilku laty). Policjanci radzą uważać też w okolicach modnych imprezowni na Starym Mieście, w okolicach Dworca Głównego i podczas ewentualnych spacerów po ulicach Nowego Miasta. Podczas zwiedzania pamiętajmy, że w poniedziałki większość placówek muzealnych będzie nieczynna. Niektóre z nich (jak np. Muzeum Archidiecezjalne) mogą być zamknięte także w inne dni tygodnia. Warto sprawdzić takie informacje podczas planowania wizyty w mieście. Jak oszczędzać pieniądze w Poznaniu? Ceny w stolicy Wielkopolski nie odróżniają się od tych w innych dużych miastach naszego kraju. Tutejsze muzea również mają dni bezpłatnego zwiedzania. Bez opłat za bilety zwiedzimy zatem: we wtorki - Muzeum Armii Poznań, Muzeum Uzbrojenia, Muzeum Martyrologii Wielkopolan - Fort VII, Muzeum Powstania Poznańskiego - Czerwiec 1956, w soboty - Muzeum Archeologiczne (Wodna 27), Muzeum Narodowe wraz ze wszystkimi jego poznańskimi oddziałami (Muzeum Etnograficzne, Muzeum Instrumentów Muzycznych, Muzeum Historii Miasta Poznania, Wielkopolskie Muzeum Wojskowe), w niedzielę Rezerwat Archeologiczny Genus Loci. Za darmo obejrzymy Stare ZOO (poza pawilonem zmiennocieplnych) czy Ogród Botaniczny UAM. [aktualizacja sierpień 2018] Kościół Najświętszej Krwi Pana Jezusa w Poznaniu (ul. Żydowska 34) Sprawdź też Stare Miasto w Poznaniu chciano otoczyć w latach 60. XX wieku zielenią plantową – tak jak w Krakowie. Planu równoznacznego z wyburzeniem 1/6 zabudowy Starego Miasta nie udało się zrealizować. Sprawdź program Betlejem Poznańskiego na Placu Wolności i na Starym Rynku Powojenna odbudowa Poznańskie Stare Miasto znacznie ucierpiało w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945. Szczególnie bolesne były walki w końcowym okresie II wojny światowej. Z tego względu pierwsze powojenne lata stały pod znakiem odbudowy. Nic dziwnego – w końcu ok. 55% zabudowy Starego Miasta legło w gruzach. Odbudowa Starego Rynku. Fot. Najwcześniej prace budowlane skończono na Starym Rynku i w bezpośrednim sąsiedztwie, gdzie – po przymusowym przejęciu gruntów przez państwo – podjęto decyzję o obniżeniu kamienic i punktowym wyburzeniu oficyn stojących w podwórkach. Przełom lat 50. i 60. XX wieku przyniósł nam zabudowę bloku śródrynkowego w formie modernistycznego budynku Arsenału. Ponadto dokończono remonty i przebudowy pojedynczych obiektów. Uważa się, że cykl odbudowy Starego Miasta wieńczy oddanie pałacu Gorków (dzisiaj ma w nim siedzibę Muzeum Archeologiczne) w 1967 roku. Czy wiesz, że w miejscu dzisiejszej Wartostrady planowano dwupasmówkę z wielkim węzłem drogowym? Przeczytaj o Trasie Piastowskiej! Stare Miasto po nowemu Prace nad przywróceniem normalnego funkcjonowania Starego Miasta nie miały się jednak zakończyć tylko na odbudowie. Uznano, że stworzone tutaj osiedle mieszkaniowe wymaga przystosowania do współczesnych realiów. Jakie one były? Z pewnością – podyktowane zachłyśnięciem się modernizmem. Stare Miasto – jak przystało na osiedle mieszkaniowe – miało zostać zatopione w zieleni. Tak samo, jak tonęły w niej blokowiska na Ratajach czy Winogradach. Zieleń miała przybrać formę plant, tak jak w Krakowie. Starano się przy tym pogodzić wyśrubowane normy dot. zacienienie z ciasną zabudową. Planty w Krakowie. Fot. Google Maps Dostrzeżono też problem braku żłobków, szkół, placówek medycznych czy punktów usługowych. Powoli rosnąca liczba samochodów nie była jeszcze dużym problemem, ale i to wzięto pod uwagę. W 1961 roku w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej powstał projekt porządkowania kwartałów na Starym Mieście. Opracowała go Lidia Wejchert, projektantka znana z projektu Trasy Piekary. Projekt miał na celu stworzenie normalnych dla człowieka współczesnego warunków mieszkania, pracy, nauki i wypoczynku oraz normalne warunki dla współczesnego handlu Lidia Wejchert, 1961 Plan zagospodarowania Starego Miasta z lat 60. XX wieku. Źródło: Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku Zabudowa Co zakładał ten projekt? Przede wszystkim dążono do rozgęszczenia zabudowy. Oficyny w podwórzach, a nierzadko i całe kwartały zabudowy, miały zostać wyburzone i zamienione w tereny zielone. Ponadto kamienice zostałyby obniżone do maksymalnie trzech kondygnacji. Chciano całkowicie zlikwidować dawne podziały własnościowe, mury czy płoty w podwórkach. Założono wyburzenie 17% (1/6) zabudowy Starego Miasta, 444 mieszkań. Parkingi Główne ulice na Starym Mieście miały być asfaltowe (udało się wyasfaltować np. ulicę Żydowską i Wroniecką). Zaplanowano zbudowanie trzech parkingów: na Placu Wielkopolskim zamiast targowiska, przy Murnej/Koziej/Sierocej, przy Woźnej/Garbarach Powyższy projekt podsumowała Lidia Wejchert w następujący sposób: Maksymalne wydobycie charakteru i atmosfery ośrodka staromiejskiego bez rezygnowania ze stosowania nowych środków kształtowania przestrzeni Lidia Wejchert, 1961 Czytaj też: Docelowy plan zabudowy Sołacza Rekonstrukcja Czas zatem na zrekonstruowanie tego, do czego doprowadzić miały powyższe plany. Najpierw uważnie przyjrzyjmy się dzisiejszemu zdjęciu Starego Miasta. Zaznaczono na nim przebieg dawnych murów miejskich, wokół którego chciano utworzyć zieleń plantową. Zdjęcie Starego Miasta. Źródło: Geoportal Co widać na pierwszy rzut oka? Znaczące wyburzenia. Teren „na zewnątrz murów miejskich” chciano zamienić w poznańskie Planty. Największa degradacja czekała zabudowę na południu i wschodzie Starego Miasta. Cała zachodnia pierzeja ulicy Garbary miała zniknąć! Tutaj „schowano” rezerwę pod poszerzenie tej ulicy. Podobny los czekała także np. prawie cała północna pierzeja ul. Podgórnej. W rejonie ulicy Wszystkich Świętych i Za Bramką żaden budynek by się nie uchował przed rozbiórką. Uważni dostrzegą też wyburzone oficyny w wielu podwórkach – np. w rejonie ulicy Żydowskiej czy Masztalarskiej. Widać też trzy parkingi, w tym największy na Placu Wielkopolskim. Nieprzypadkowo zaznaczono obrysy murów miejskich. Otóż chciano je częściowo odsłonić i odtworzyć. Udało się to zrealizować głównie w rejonie ulicy Masztalarskiej i Małe Garbary przy skwerze Włodzimierza Dworzaczka. Wyburzono tam część kamienic w celu lepszego wyeksponowania pozostałości murów. Zdjęcie Starego Miasta po rekonstrukcji projektu z lat 60. XX wieku. Źródło: Geoportal Co zrealizowano? W kilku miejscach udało się wyburzyć kamienice. Część dziur w zabudowie udało się w ostatnim czasie zapełnić nowymi budynkami. To hotel Puro, biurowiec Za Bramką, budynek przy ul. Garbary między Wielką a Dominikańską i między Szewską a Dominikańską. Powstał też parking przy Murnej, ale jest on niepubliczny. W ostatnich latach przeprowadzono też prace konserwatorskie przy Masztalarskiej. Odnowiono i zrekonstruowano tam kolejne partie murów miejskich. Większość planu z lat 60. XX wieku pozostała tylko „na papierze”. Jego całkowita realizacja bez wątpienia znacząco zmieniłaby wygląd poznańskiego Starego Miasta. Film z porównaniem przed – po Dołącz do nas na Facebooku, Twitterze, Wykopie i Instagramie Stare Miasto to najbardziej znana część Poznania, najstarsza dzielnica po Ostrowie Tumskim i Śródce, założona w 1253 roku na lewym brzegu Warty. Centralnym punktem zabytkowej dzielnicy staromiejskiej jest Stary Rynek na planie kwadratu, otoczony kamienicami z pięknymi fasadami, reprezentującymi styl od gotyku po klasycyzm. Większość domów z XV wieku, spalonych w 1945 roku, do lat 60. starannie odbudowywano z wojennych zniszczeń. Ich fasady pochodzą z XVI – XIX wieku, w sieniach zachowały się pozostałości gotyckie. Szczególnie w sezonie na Starym Rynku rojno jak w ulu. To jedno z ulubionych miejsc. Przyjezdni i miejscowi przesiadują w restauracyjnych ogródkach rozlokowanych pod parasolami kompanii piwnych, zaludniają szykowne sklepy i sale Muzeum Narodowego. Kto nie wie, jak spędzić czas udaje się po podpowiedź pod numer 59, gdzie w zabytkowej kamienicy Żupańskich, mieści się informacja turystyczna, a jej pracownicy uprzejmie dzielą się wiedzą na każdy temat. Ten, komu nie wystarczą informacje na miejscu lub pragnie gruntowniej zwiedzić miasto, indywidualnie lub grupowo – niezawodnie otrzyma przewodnika. Do najważniejszych zabytków Starego Rynku należy renesansowy ratusz, przez wieki siedziba władz miasta, z zachowanymi wczesnogotyckimi piwnicami. Po pożarze w 1536 roku, odbudowany w latach 1550-55 w stylu renesansu północnowłoskiego przez architekta Jana Baptystę Quadro, później kilkakrotnie restaurowany. Szczególnie okazała jest fasada wschodnia z półkolistymi arkadami w formie trójkondygnacyjnej loggi zwieńczonej attyką z trzema wieżami. Na bocznych ścianach i attyce umieszczono wizerunki władców Polski. Dekoracje malarskie stanowiły metaforę kodeksu postępowania i cnót, jakimi powinni być wierni urzędnicy i rajcy miejscy. Nad zegarem umieszczonym w fasadzie ukazują się w południe koziołki, popularny symbol miasta. Wieża ratuszowa ma 61 metrów wysokości, z jej szczytu rozlega się hejnał. Obecnie w ratuszu mieści się Muzeum Historii Miasta Poznania. Na pierwszym piętrze znajduje się reprezentacyjna Sala Odrodzenia, określana niekiedy jednym z najcenniejszych wnętrz renesansowych po północnej stronie Alp. Po południowej stronie ratusza zlokalizowane są domki budnicze z 1535 roku z podcieniami na słupach piaskowcowych. Przykład szeregowej zabudowy targowej. Zaopatrywali się tu mniej zamożni klienci, stąd dawniej zwano ją budami śledziowymi. Obecna nazwa nawiązuje do siedziby Bractwa Budników, która znajdowała się w kamienicy pod numerem 17, oznaczonej herbem skomponowanym z trzech palm i śledzia. Obok, charakterystyczny punkt spotkań poznaniaków, pręgierz z 1535 roku, barokowa fontanna Prozerpiny z roku 1766 i klasycystyczny budynek odwachu z 1784 roku, który użycza obecnie pomieszczeń Muzeum Powstania Wielkopolskiego. W renesansowym budynku dawnej wagi miejskiej, rozebranym w 1890 roku i odbudowanym w 1960, mieści się Pałac Ślubów. W kamienicy pod numerem 45 znajduje się Muzeum Instrumentów Muzycznych, prezentujące instrumenty ze wszystkich kontynentów. Po zachodniej stronie rynku, wyróżnia się pośród zabytkowych kamienic, pałac Działyńskich z końca XVIII wieku. W innych kamieniczkach wokół ratusza otwarto lokale gastronomiczne, rozrywkowe i usługowe. W sąsiedztwie Starego Rynku należy zwrócić uwagę na cenne zabytkowe budowle. Pałac Górków, własność magnackiej rodziny w XVI wieku, zbudowany w stylu renesansowym, z wewnętrznym dziedzińcem i krużgankami, na który prowadzi bogato zdobiony, kamienny portal. Obecnie pałac jest siedzibą Muzeum Archeologicznego, na dziedzińcu pałacu ustawiono obelisk faraona Ramzesa II świadczący o udziale poznańskich archeologów w badania starożytnej kultury egipskiej. Na południe od Starego Rynku wznosi się zbudowany w latach 1651-1701, kościół farny świętego Stanisława Biskupa o harmonijnej architekturze barokowej i bogato dekorowanych wnętrzach, jedna z najwspanialszych budowli barokowych w Polsce. Do kościoła przylega rozległy zespól dawnego kolegium jezuickiego z pierwszej połowie XVIII wieku, w którym jest siedziba Urzędu Miasta Poznania. We wnętrzach, przewodnicy turystyczni kierują uwagę zwiedzających na obrazy świętych ‒ założyciela zakonu jezuitów Ignacego Loyolę oraz Stanisława Kostkę, pierwszego polskiego jezuitę ogłoszonego świętym. Przytaczają również garść faktów z przeszłości. Na przykład epizod z 1806 roku, kiedy przebywał tu przez trzy tygodnie Napoleon Bonaparte, który w uczestniczył w uroczystej mszy świętej, zorganizowanej w rocznicę jego koronacji oraz zwycięskiej bitwy pod Austerlitz, oraz wydarzenie kulturalne z roku 1828 odnotowane w kronikach z racji koncertów Fryderyka Chopina. Opodal przy ulicy Wrocławskiej zachował się fragment muru obronnego ze strzelnicami. Na zachód od rynku, w sąsiedztwie Góry Przemysława, na trasie zwiedzania Poznania znajduje się kościół pod wezwaniem świętego Antoniego Padewskiego i klasztor franciszkanów, zbudowany w latach 1668-1730 o bogatym późnobarokowym wnętrzu z licznymi portretami staropolskimi. Kościół jest sanktuarium Matki Boskiej, której obraz wykonany przez franciszkanów Antoniego i Adama Swachów, umieszczono w drewnianym ołtarzu bocznym. Od strony ulicy Ludgardy prowadzi wejście do podziemi kościoła, w którym umieszczono makietę dawnego Poznania. Odbywającym się prezentacjom multimedialnym, towarzyszy komentarz historyczny. Na samym wzgórzu wznosił się zamek książęcy, z którego pozostała już tylko niewielka część, fragmentami zrekonstruowana. Mieści się w niej Muzeum Sztuk Użytkowych. Od kilku lat istnieją plany odbudowy całego zespołu zamkowego. Zamek zbudowano w okresie panowania Przemysła I lub jego syna Przemysła II, który pierwszy uczynił białego orła godłem państwa. Ten fakt upamiętnia tablica na froncie budowli. Między innymi w murach zamku miał miejsce hołd pruski złożony przez mistrza zakonu przed Janem Olbrachtem. W okolicach ulicy Wronieckiej zrekonstruowany został fragment dawnych murów obronnych otaczających cały obszar Starego Miasta. Pierwotnie o długości 1,7 tys. metrów. Rozmieszczono w nich cztery bramy wejściowe Wroniecką, Wielką, Wodną i Wrocławską oraz trzydzieści pięć baszt. Większą część murów rozebrano na początku XIX wieku. Przy murach od strony północnej znajdowała się dzielnica żydowska obejmująca okolice dzisiejszych ulic Żydowskiej, Szewskiej i Mokrej. Pozostałością dzielnicy żydowskiej jest neoromański budynek nowej synagogi z 1907 roku mogącej pomieścić około 1,2 tys. wiernych. W czasie ostatniej wojny hitlerowcy przekształcili go w pływalnię. Na miejscu fragmentów historycznych murów synagogi powstanie Centrum Judaizmu i Dialogu mieszczące Muzeum Historii Poznańskich Żydów, pomieszczenie modlitewne, salę Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata, salę koncertowo-teatralną i restaurację. Nieco dalej wznosi się Wzgórze świętego Wojciecha, miejsce dawnej osady książęcej. Usytuowana jest tu świątynia świętego Wojciecha, wymieniana w dokumencie z 1244 roku, odrestaurowana po zniszczeniach 1945 roku w postaci z XV, XVI wieku, nazywana „Skałką poznańską”. Posiada trzynawowe wnętrze, pseudohalowe z polichromią Antoniego Procajłowicza z 1912 roku, zachowane portrety trumienne i blachy herbowe z XVII i XVIII wieku, w bocznych ołtarzach cenne stare obrazy i część środkową wielkiego ołtarza w stylu późnogotyckiej szkoły Wita Stwosza. Spoczywają tu dr Karol Marcinkowski, znany XIX-wieczny lekarz, filantrop i wielki społecznik, zmarły w 1846 roku, Józef Wybicki, autor słów hymnu narodowego, pułkownik Andrzej Niegolewski, uczestnik szarży polskich szwoleżerów pod Somosierrą, kompozytorzy Feliks Nowowiejski i dr Heliodor Święcicki, założyciel i pierwszy rektor Uniwersytetu Poznańskiego. „Skałka poznańska” utworzona została na wzór krakowskiej Skałki, nazwa przyjęła się odkąd w 1923 roku, ksiądz Bolesław Kościelski, ówczesny proboszcz parafii świętego Wojciecha, przeniósł do kościoła prochy Karola Marcinkowskiego. Po przeciwnej stronie wzgórza wzniesiony został barokowy kościół świętego Józefa i klasztor Karmelitów Bosych. Zakon został skasowany przez władze pruskie w roku 1801, klasztor przeznaczono pod potrzeby wojskowe, świątynię zmieniono w kościół garnizonowy. Obiekt został zniszczony w okresie ostatniej wojny, następnie odbudowany, obecnie stanowi sanktuarium świętego Józefa. W kruchcie zwiedzający kościół przystają między innymi nad płytą pamiątkowa Mikołaja Skrzetuskiego, jednego z darczyńców kościoła, który posłużył Henrykowi Sienkiewiczowi za pierwowzór bohatera powieści „Ogniem i mieczem”, Jana Skrzetuskiego. W sąsiedztwie kościoła znajduje się, założony w 1808 roku, cmentarz starofarny, obecnie Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan. Główna jego część z najstarszymi pomnikami nagrobnymi z 1810 roku, zlokalizowana została na szczycie. Na północnym stoku wzgórza dominuje okazały pomnik Armii Poznań, autorstwa profesor Anny Rodzińskiej przy współpracy rzeźbiarza, Juliana Boss-Gosławskiego i architekta, Józefa Iwańskiego. Okazały monument nawiązuje do bitwy nad Bzurą, toczonej od 9 do 16 września 1939 roku, największej bitwy Wojny Obronnej Polski, w której główną rolę odegrała Armia „Poznań”, dowodzona przez generała Tadeusza Kutrzebę. Artyści porównali polskie wojsko do delikatnych bagnetów przytłoczonych masywem hitlerowskich formacji militarnych. Jeszcze bardziej na północ wznosi się wzgórze nazywane Cytadelą z pozostałościami dawnej twierdzy zachód od starówki ukształtowało się późniejsze centrum współczesnego Poznania. Obok Góry Przemysława na uwagę turystów zasługuje, zlokalizowane przy ulicy Marcinkowskiego, Muzeum Narodowe z cennymi zbiorami obrazów Jacka Malczewskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Jana Matejki, malarstwa europejskiego, głównie holenderskiego, włoskiego i hiszpańskiego, a także eksponatami sztuki sakralnej. Przy placu Wolności Biblioteka Raczyńskich, budynek klasycystyczny z 1829 roku, jeden z ładniejszych zabytków Poznania, jego kolumnada nawiązuje do wschodniej fasady Luwru. Stąd zdążając na południe, dochodzi się do ulicy Półwiejskiej, przy której znajduje się Stary Browar, potężna budowla z XIX wieku, po rewitalizacji przekształcona w nowoczesne centrum łączące funkcje handlowe, biznesowe i kulturalne. Organizowane są tu między innymi spektakle taneczne, operowe, wystawy, festiwale, pokazy filmowe. Nowoczesny i wielofunkcyjny zespół budynków, został wielokrotnie nagradzany w międzynarodowych konkursach architektonicznych. Charakterystyczną budowlą w rejonie placu Mickiewicza i ulicy Święty Marcin jest potężny Zamek Cesarski, zbudowany na początku XX wieku w stylu neoromańskim dla ostatniego cesarza niemieckiego i króla Prus Wilhelma II. Obecnie mieści Centrum Kultury Zamek, jest siedzibą różnych instytucji i organizacji kultury, stanowi też siedzibę muzeum Powstania Poznańskiego Czerwiec 1956. Niedaleko ustawiony został pomnik Poznańskiego Czerwca, w sąsiedztwie warte uwagi są również historyczne budynki Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Stare Miasto, wbrew swojej nazwie, nie jest najstarszą częścią Poznania. To część miasta lokacyjnego, budowanego od połowy XIII wieku, z zachowanym średniowiecznym planem urbanistycznym. Kamienice przebudowywano i odbudowywano po II wojnie światowej głównie w stylach renesansowym i barokowym. Niekwestionowaną perłą Starego Miasta jest Ratusz w swej XVI-wiecznej szacie, ze słynną wschodnią loggią i niesamowitą salą renesansową. Jednak tym, co przyciąga najwięcej gości przed fasadę Ratusza, są koziołki, bodące się na wieży codziennie w samo południe przy dźwiękach miejskiego hejnału. Dziś ratusz nie służy już radzie miasta, w jego wnętrzach posadowiło się Muzeum Historii Miasta Poznania. Przed ratuszem ustawiono już w średniowieczu dawny słup hańby, czyli pręgierz zwieńczony figurą kata, który od dawna nie służy do wykonywania kar. Dziś jest jednym z najpopularniejszych miejsc spotkań prawdziwych poznaniaków. Na Rynku znajdziemy także Wagę Miejską, służącą niegdyś jako urząd miar, studzienkę Bamberki upamiętniającą osadników z południa Niemiec czy niezwykle charakterystyczne domki budnicze, w miejscu których pierwotnie znajdował się targ rybny, a dziś jest to podstawowe miejsce sprzedaży pamiątek miejskich. W okalających rynek kamieniczkach niegdyś mieszkali bogaci kupcy, ale oprócz mieszczańskich kamienic, znajdziemy także reprezentacyjne pałace możnych – jak wspaniały pałac Działyńskich, który obecnie służy Polskiej Akademii Nauk czy pałac Górków będący siedzibą Muzeum Archeologicznego z wystawą początków państwowości oraz kolekcją starożytnego Egiptu, której chlubą są najprawdziwsze mumie i obelisk faraona Ramesa II. Warto zwrócić również uwagę na znajdujące się w kamieniczkach muzea – Instrumentów Muzycznych, gdzie wśród ponad 2,5 tys. eksponatów obejrzymy zarówno prymitywne piszczałki, pianole, bogatą kolekcję skrzypiec, jak również katarynki, pozytywki oraz statuetkę Oscara Jana Kaczmarka; Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza z pokaźną kolekcją poświęconą życiu i twórczości pisarza oraz bijące rekordy popularności Rogalowe Muzeum Poznania, w którym na własne oczy można zobaczyć jak przyrządza się poznański przysmak. W śródrynkowej zabudowie znajdują się kolejne muzea – Wielkopolskie Muzeum Wojskowe z bogatą kolekcją broni, mundurów i odznaczeń, Muzeum Powstania Wielkopolskiego przedstawiające zwycięską drogę do niepodległości naszego regionu oraz Galerię Miejską Arsenał prezentującą sztukę współczesną w systemie wystaw czasowych. W ramach tej ostatniej działa także Fotoplastykon, w którym można zobaczyć zdjęcia Poznania sprzed lat. Ponad Rynkiem, na szczycie Wzgórza Przemysła wznoszą się mury odbudowanego w ostatnich latach Zamku Królewskiego. Z jego wieży można podziwiać widoki miasta, a we wnętrzach kolekcję Muzeum Sztuk Użytkowych z jajem, które przez lata było przypisywane słynnemu warsztatowi Faberge oraz serwisem łabędzim Augusta III Mocnego. Naprzeciw zamku znajduje się klasztor i kościół Franciszkanów słynący z przepięknej snycerki oraz cudownego obrazu Matki Boskiej, w cudy wielmożnej Pani Poznania. Z kolei w klasztornych podziemiach niemała gratka dla miłośników makiet – dwie misternie wykonane makiety przedstawiające gród z X wieku oraz XVI-wieczny Poznań. Udając się w kierunku południowym od płyty Rynku na końcu ulicy Świętosławskiej znajduje się bodaj najpiękniejszy barokowy kościół w Polsce – poznańska fara znana nie tylko z zapierającego dech w piersiach bogactwa dekoracji, ale także słynnych organów mistrza Ladegasta. Latem można posłuchać ich codziennie w trakcie darmowych koncertów (od września do czerwca tylko w soboty). Kościół został wybudowany w XVII w. dla jezuitów, którzy oprócz wspaniałej świątyni wznieśli także kompleks budynków o charakterze mieszkalno-edukacyjno-użytkowym. Znakomita ich większość służy dziś jako Urząd Miasta, a w dawnej szkole jezuickiej swoją siedzibę nadal ma szkoła – baletowa. Po przeciwległej stronie Rynku już od średniowiecza osiedlali się Żydzi. Ich dzielnicę, choć niedużą powierzchniowo, liczebnie zamieszkiwało do 25% populacji miejskiej. Kwartał ten ograniczony był ulicami: Szewską, Stawną i Wroniecką, zaś centrum wyznaczało skrzyżowanie ulic Żydowskiej z Dominikańską, przy którym znajdowały się najstarsze synagogi, biblioteka czy Dom Starców. Dziś z dawnego bogactwa nie zostało wiele – z licznych synagog przetrwała tylko najmłodsza, przerobiona w trakcie II Wojny Światowej przez okupanta na basen. Niegdysiejsze urzędy zostały przebudowane na mieszkania, a na parterach kamieniczek posadowiły się liczne kawiarnie i puby. Tylko Dom Gminy znowu pełni dawną funkcję. Z problemem hulajnogowego bałaganu uporały się już niektóre miasta, np. Los Angeles. Tam wyznaczono specjalne strefy do parkowania. Radni ze Starego Miasta proponują parkingi dla hulajnóg! Porozrzucane pojazdy w Poznaniu wyglądają brzydko. To głos nie tylko mieszkańców, ale też turystów. Brzydota, po prostu brzydota. Każdy, komu zależy na tym, aby Poznań brzydki nie był, to zapewne potwierdzi. W dodatku porozrzucane hulajnogi wystawiają bardzo złą opinię i wizytówkę nam, mieszkańcom. Mieszkańcom, którym zależy na tym, aby Poznań miał opinię miasta zadbanego mówi nam Sławomir Cichocki z Rady Osiedla Stare Miasto. Radni mają propozycję, gdzie takie parkingi mogłyby powstać. Najlepszym rozwiązaniem byłoby wyznaczenie stref parkowania dla hulajnóg w istniejących strefach, czyli w tych likwidowanych stacjach rowerowych, które miasto już tak bardzo dużo kosztowały w przeszłości. W Krakowie także zlikwidowano rower miejski i właśnie w punktach, gdzie znajdowały się stacje, dziś należy pozostawiać hulajnogi. Radni podjęli uchwałę, w której wnioskują do prezydenta Poznania o uporządkowanie systemu hulajnóg na terenie Osiedla Stare Miasto. Jak dobrze znasz "Stranger Things"? Quiz dla prawdziwych fanów serialu Netfliksa! Pytanie 1 z 10 W jakim miasteczku rozgrywa się akcja "Stranger Things"? Hastings Hawkins Pembroke Riverside

stare miasto w poznaniu